به مناسبت آغاز امامت امام عصر (عج)

پس از شهادت حضرت امام حسن عسکری(ع) در سال ۲۶۰ هجری، امامت حضرت مهدی، آغاز گردید. از آنجایی که حضرت امام حسن عسکری(ع) برخلاف سایر امامان شیعه که در زمان حیات شان، جانشین بعدی را تعیین کرده بودند به طور علنی، جانشینی برای خود مشخص نکرده بود. در این برهه از زمان، بحران فکری و اعتقادی بزرگی در میان پیروان امامان شیعه به وجود آمد. در این دوران که به سال‌های حیرت موسوم است، شیعیان به فرقه های متعدد منشعب گردیدند". به گفته این عالم دینی، عده ای از شیعیان اعتقاد داشتند که از امام حسن عسکری(ع) فرزندی باقی نمانده است و یا اینکه این فرزند درگذشته است و نیز بسیاری از شیعیان، امامت جعفر؛ برادر امام حسن عسکری را پذیرفته بودند و گروهی هم متوجه فرزندان و نوادگان امام نهم و دهم شیعه بودند؛ بنابراین تعداد کثیری از شیعیان در رابطه با جانشینی امام یازدهم، دچار اشتباه و شک و تردید گردیده بودند". تعداد کمی از اصحاب امام حسن عسکری(ع) به رهبری عثمان بن سعید عمری باور داشتند و گفتند که وی پسری داشتند که جانشین مشروع برای امامت است. طبق گفته عمری، این پسر مخفی نگاه داشته شده بود؛ زیرا ترس آن می رفت که توسط دولت عباسی دستگیر و به قتل برسد. این دیدگاه اگرچه در ابتدا در اقلیت بود؛ اما به مرور زمان به دیدگاه تمام شیعیان تبدیل گردید که شیعیان فعلی دوازده امامی را می توان پیرو این طرز فکر دانست. روز جمعه هشتم ربیع الاول سال ۲۶۵ هجری قمری، امامت حضرت مهدی(عج) آغاز گردید. گفتنی است که ولادت امام زمان(عج) در روز جمعه بوده و همچنین آغاز امامت آنحضرت و نیز بنا بر نقلی که از نطر شیعه بسیار مشهور است، ظهور امام هم به روز جمعه خواهد بود و همینطور یکی از اسامی آنحضرت نیز جمعه است. وی روایتی را از زبان ابوسهل که یکی از افراد مورد وثوق امام حسن عسکری(ع) بوده نقل کرده افزود:"او گفته است من در نزد امام حسن عسکری(ع) بودم، در حالی که وضع صحی امام منقلب بود و هر لحظه نیروهای بدنی او رو به تحلیل می رفت، در همین لحظه، حضرت مهدی(عج) وارد شد، امام که چشمش به حضرت مهدی افتاد او را به عنوان آخرین وصی رسول خدا و آخرین امام مؤمنین و حجت برحق خدا معرفی کرد. وصیت ها و سفارشات خود را به او نمود. به گفته ابوسهل: گویا در این لحظه احساس شد که آغاز قبول مسئولیت امام زمان بود. بعد از آن حضرت امام حسن عسکری(ع) رو به فرزندش کرد و گفت: یا سیدی اهل بیته اسقنی با لماء فانی ذاهب الی ربی" ای بزرگ خاندان، خودت آبی به من بنوشان؛ زیرا من به زودی به سوی پروردگارم خواهم شتافت".