حدیثی از امام صادق (ع)

امام صادق (ع): «لَا یَرْجِعُ صَاحِبُ الْمَسْجِد بأَقَلَّ مِنْ إِحْدَی ثَلَاثِ خِصَالٍ: إِمَّا دُعَاءٌ یَدْعُو بهِ یُدْخِلُهُ اللَّهُ بهِ الْجَنَّهَ وَ إِمَّا دُعَاءٌ یَدْعُو بهِ فَیَصْرِفُ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَ الدُّنْیَا وَ إِمَّا أَخٌ یَسْتَفِیدُهُ فِی اللَّهِ» کسی‌که اهل مسجد باشد حداقل یکی از این سه بهره نصیب او می‌‌شود: دعائی که خدا او را سزاوار بهشت کرده، بلائی که از او دفع شده یا یک برادر دینی قسمت او شده که برای رضای خدا از او بهره‌‌مند می‌شود. (وسائل، ج 3، ص477)