شعر شهادت امام حسن عسگری(ع)

علی انسانی چشم پدر به راه بود ای پسر بیا تا جان نرفته از تن او زودتر بیا از پشت ابرای قمر فاطمی درآی‏ تا شب به در رود چون فروغ سحر بیا هم صاحب الزمانی و هم صاحب عزا بهر نماز بر تن پاک پدر بیا افتاد جام آب ز بس دست لرزه داشت‏ در پیکرش نمانده توانی دیگر بیا در احتضار باشد و چشم انتظار تست‏ بازست این دو پنجره بر ره ز در بیا بی‌‏اشک مردم از پی تشییع آمدند خاکی نمانده شیعه چه ریزی در به سر بیا صاحب عزا به ختم حضورش مسلم است‏ مردم تمام منتظر ای منتظر بیا با ره جگر شده‏ ست و جگر پاره‏ جز تو نیست ای پاره جگر بر پاره جگر بیا